مادر فریده امیرشکاری از خانواده‌های اعدامیان دهه‌ی شصت بود. او از مادرانی بود که طی ۴۱سال گذشته، رنج و داغ اعدام عزیزانش را با همه وجودش حمل کرد. او فریاد خاموش ناشدنی بود که پابه پای جنبش دادخواهی قدم برداشت.
جعفر ریاحی همسر و محمدصادق ریاحی برادر همسر او در شهریور ۱۳۶۷ اعدام شدند. برادرش علی ریاحی نیز در سال ۱۳۶۱ تیرباران شد.
سه برادر زنده یاد فریده شکاری ؛ حمید، سعید و علی توسط رژیم جنایتکارآخوندی به اتهام وابستگی به دانشجویان پیشگام و چریک‌های فدایی خلق به فاصله سال‌های پنجاه‌وهشت تا شصت در زندان و بیرون از زندان جان باختند.
فریده امیرشکاری اما طی این سال‌ها دوشادوش دیگر مادران پرچم عزیزانش را به دوش کشید. از خاوران تا بهشت زهرا او تمامی لحظاتش را با عزیزانش گذراند. پرچم دادخواهی را بر زمین نگذاشت و ایمانش را هرگز از دست نداد.
شنبه ۱۳ دی ۱۳۹۹
