همهٔ مفسران و تحلیلگران، به‌رغم اختلاف دیدگاههای خود در این نقطه متفق‌القولند که شرایط هرگز و در هیچ موردی از جمله در این مورد به‌عقب برنمی‌گردد و دوران اوباما، حتی اگر خود اوباما هم رئیس‌جمهور می‌شد، دوباره تکرار نمی‌شود. چرا که رژیم در نقطه مختصاتی بسا پایین‌تر از شرایط ۲۰۱۵ قرار دارد و در این رابطه کافی است قیامهای سراسری دی۹۶ و آبان و دی۹۸ را در نظر آوریم که همهٔ معادلات را در سپهر سیاسی و اجتماعی ایران زیر و رو کرد.
به‌این ترتیب این سؤال مطرح می‌شود که چرا رژیم از این واقعیت بدیهی غافل است؟ چرا به‌بلوف و قماری متوسل شده که امکان برد آن نزدیک صفر است؟ پاسخ را بایستی در بن‌بست مطلق نظام و در گرداب بحران‌هایی که در آن گرفتار است، جستجو کرد. از یک‌طرف تحریم‌های فزاینده و فساد فراگیر و نهادینه، رژیم را به‌آستانهٔ خفگی اقتصادی رسانده و ایادی و رسانه‌های رژیم پی‌درپی هشدار می‌دهند که طاقت مردم طاق شده و یک انفجار عظیم اجتماعی هر لحظه محتمل است؛ از طرف دیگر خلاصی از خفگی و رفع تحریم‌ها موکول به‌دست برداشتن رژیم از پروژه‌های اتمی و موشکی و دخالت‌های منطقه‌ایش شده؛ اما این هر سه را رژیم مؤلفه‌های قدرت و تضمین بقای خود تعریف می‌کند و از همین رو خامنه‌ای و اعوان و انصارش بارها دست برداشتن از آنها را «تنزل بی‌پایان» «سم مضاعف» و «خودکشی از ترس مرگ» نامیده‌اند. از این رو تنها چاره را فرار به‌جلو و بلوف و قمار یافته‌اند. قماری که منشأ آن رؤیای تجدید دوران مماشات با روی کار آمدن دولت جدید در آمریکاست. اما حتی در درون رژیم بجز تبلیغاتچی‌های خاص خامنه‌ای، تحلیلگر و کارشناسی را نمی‌توان یافت که روی «گرفتن» این بلوف حساب باز کرده باشد. از جمله یکی از این کارشناسان به‌نام صدرالحسینی در روزنامهٔ حکومتی رسالت (۲۷دی ۹۹) وابسته به‌باند غالب، با اشاره به‌تحریم‌های سلسله‌وار اخیر آمریکا علیه رژیم و متحدانش، خاطرنشان می‌کند: «سکوت بایدن و تیم همراهش… حاکی از این نکته است که آنها نیز این تحریم‌های فزاینده… مورد تاییدشان است».
از همین رو تقریباً تمامی روزنامه‌ها و کارشناسان «اصلاح‌طلب» درون رژیم تأکید می‌کنند تنها راه نجات، رفتن پای میز مذاکره و حل و فصل مسائل با آمریکاست.
اما واقعیت، فراتر از این جدال در بن‌بست و مناقشات پایان ناپذیر دو باند برای حل این معادلهٔ بی‌جواب، آن است که صورت مسألهٔ ایران در اساس، جنگ میان فاشیسم دینی ولایت فقیه با مردم و مقاومت ایران است؛ نه دستیابی رژیم به‌بمب اتمی این صورت مسأله را تغییر می‌دهد و نه آمدن این یا رفتن آن دولت در آمریکا تأثیر جدی و تعیین‌کننده بر آن دارد
شنبه ۲۷ دی ۱۳۹۹
شبکه خبری بگونه 