پنجاه و یکمین جلسه دادگاه حمید نوری متهم به جنایت جنگی و مشارکت در قتل عام زندانیان در تابستان ۱۳۶۷ روز جمعه نوزدهم آذر با شهادت محسن زادشیر در استکهلم سوئد برگزار شد.
شاهد در ۲۴ سالگی دو بار در ارتباط با فعالیت‌های دانشگاهی در زمستان ۱۳۶۰ دستگیر و بازجویی شد. نیری بار دوم کلمه «منافق» را به پرونده او اضافه کرد و به چهار سال زندان محکوم شد.
شاهد در سال ۶۵ از زندان قزل‌حصار به زندان گوهردشت منتقل شد. او بارها و در شرایط گوناگون با حمید نوری، بدون چشم بند در زندان گوهردشت برخورد داشت. شاهد، نوری را فردی توصیف کرد که برخلاف بقیه که بوی عرق می‌دادند، همیشه لباس‌های مرتب‌تری می‌پوشید و بوی صابون نخل زیتون می‌داد. شاهد گفت براساس برداشت شخصی اش در آن زمان، رئیس زندان گوهردشت ناصریان (مقیسه) و مسئول داخلی آن لشکری بودند و حمید عباسی نقش دادیار را داشت.
محسن زادشیر گفت که ناصریان بازجویش بود و او هنوز هم هر روز صبح با نگاه به علامت های صورتش (به خاطر شکنجه) به یاد ناصریان می افتد. شاهد از ضربه های وارد آمده به بیضه هایش در جریان دو سال بازجویی و شکنجه سخن گفت. او به خاطر این مشکل در زندان جراحی شد و بعدا برای اخذ مجوز معاینه توسط اورولوژیست در خارج از زندان، بدون چشم بند در برابر حمید نوری قرار گرفت. نوری به طور ضمنی به او گفت مراجعه به دکتر متخصص مشروط به همکاری اطلاعاتی است. زادشیر در بخش دیگری شهادت داد که موضوع ورزش جمعی مربوط به تابستان ۶۶ است. ورزش جمعی در زندان ممنوع بود و او که مسئول ورزش بود بیشتر از هر شخص دیگری برای تنبیه به اتاق گاز رفت.
محسن زادشیر توضیح داد از داخل حسینیه در هفتم یا هشتم مرداد ۶۷ شاهد رفت و آمد پاسداران و مقامات زندان به سوله (ساختمان نانوایی) زندان بود. او کامیون‌های یخچال‌دار حمل گوشت با فلاشرهای روشن را دید که بعدا در داخل آنها جسدهای انباشته بر روی هم را تشخیص داد. شاهد، لشکری را در حال حمل طناب در فرغونی تصویر کرد که نوری او را همراهی می‌کرد.

صدای آمریکا

   جمعه ۱۹آذرماه۱۴۰۰