پاسخ به این سؤال را باید در فراخوان هر سالهٔ ستاد اجتماعی مجاهدین به برپایی کارزار ملی چهارشنبه‌سوری جست‌و‌جو کرد. به‌میزانی که این رژیم بنیادگرا و ارتجاعی با سنت‌های ملی ایرانی درمی‌افتد به همان میزان مقاومت فرهنگی در برابر آن بالاتر می‌رود. اینک آیین چهارشنبه‌سوری در میهن ما با مقاومت سراسری برای آزادی درآمیخته و چهارشنبه‌سوری را به یک کارزار ملی تبدیل نموده است.
ورود عنصر «آتش» به جشن چهارشنبه‌سوری همان چیزی است که این رژیم از آن می‌هراسد؛ زیرا تداعی‌کنندهٔ صحنه‌های شورش و خیزش است. کاراکتر شهر را عوض می‌کند و شور و هیجان و انرژی مثبت می‌آفریند. زردی‌ها و سیاهی را پس می‌راند و به‌جای آن شادابی و سرخی و شور و شکوفایی حاکم می‌سازد. از این رو حاکمیت به‌شدت مراقب است تا از برپایی آن جلوگیری کند. «مراقب رفتار‌های خطرناک و هنجارشکن باشید و در صورت لزوم مراتب را به پلیس ۱۱۰ اطلاع دهید». ! (مهر صبا. ۲۱اسفند) به‌رغم این زمینه‌سازیها، مردم و جوانان با تأسی از کانون‌های شورشی امسال نیز برآنند که جرثومه‌های خامنه‌ای، رئیسی و سایر سران رژیم را به آتش بکشند و جشن چهارشنبه‌سوری را در مترقی‌ترین معنای آن به یک کارزار ملی بالغ کنند. در این مسیر هیچ ترفندی نمی‌تواند مانع از تحقق ارادهٔ آنها شود.
دوشنبه ۲۳ اسفند ۱۴۰۰
شبکه خبری بگونه 