گزارش هیأت نمایندگی عفو بین‌الملل در سال ۱۹۷۲ میلادی معادل ۱۳۵۱ شمسی از زندان اوین، تصویری از آن شکنجه‌های هولناک ساواک و نیز مقاومت قهرمانان به دست می‌دهد. گزارشی که هنوز مو را بر اندام سیخ می‌کند.
در گزارش به‌نقل از اعضای هیأت عفو بین‌الملل در ملاقاتشان با مجاهد شهید، ناصر صادق چنین آمده است:
«وقتی از ناصر صادق پرسیدیم که آنها مورد چه شکنجه‌هایی قرار گرفته‌اند، او یک پاسخ طولانی به زبان فارسی داد. این پاسخ به‌صورت خلاصه توسط مترجم این‌طور ترجمه شد: «آنها روزی که دستگیر شدند کتک زده شده‌اند». صادق اشاره کرد که این ترجمه نادرست است، و به این ترتیب من این سؤال را تکرار کردم و مترجم‌ها با بی‌حوصلگی همان ترجمه را تکرار کردند. در نهایت من از صادق پرسیدم: «آیا دوستان شما مورد ضرب و شتم قرار گرفتند؟ و او به زبان انگلیسی پاسخ داد: «نه، آنها را داغ کردند». مترجمین به ما گفتند مصاحبه تمام شده و زمان ترک آنجا فرا رسیده است. صادق به من اشاره کرد که می‌خواهد با من صحبت کند، و در حالی که از ما می‌خواستند آنجا را ترک کنیم، صادق خطاب به من تأیید کرد که او با قنداق هفت تیر مورد ضرب قرار گرفته که موجب خون‌ریزی و بیهوشی او شده است. او به من گفت که مسعود احمدزاده، بدیع زادگان، عباس مفتاحی و بازرگانی از جمله کسانی بوده‌اند که با قرارداده شدن بر روی میز فلزی که در اثر حرارت سرخ شده بود سوزانده شده‌اند، و این‌که بدیع زادگان از آن زمان پاهایش فلج شده و تنها می‌تواند با استفاده از بازوهایش با خزیدن به جلو حرکت کند. آخرین کلمات او به من اینها بود: «کاری کنید همه بدانند که من دیدم بهروز دهقانی در نزدیکی من در اتاق شکنجه کشته شد. من می‌توانم تأیید کنم توصیفی که ناصر صادق از میز فلزی نمود دقیقاً منطبق است با علائم سوختگی مستطیل شکل که من همان روز صبح در پشت مسعود احمد زاده دیده بودم»…
چهارشنبه ۳۱ فروردین ۱۴۰۱
شبکه خبری بگونه 