در یک جلسه مهم آنلاین؛ شماری از مورخان معاصر و معروف از اوضاع اکراین نتیجه گرفتند:
۱-درسی که آلمانها، و البته همه اروپاییان، از تاریخ گرفته‌اند این است که باید صلح‌طلب باشیم و نباید بجنگیم. اما این درس اشتباهی است! درس درست این است که باید با ستمگر و با نسل‌کشی مبارزه کرد.
۲-مردم در تمامی جوامع بشری برای حفاظت از خود باید سازمان‌یافته شده و با ایجاد نهادها و انجمن‌های متعدد اجتماعی، توان دفاع از جامعه خود و دستاوردهایشان را تضمین کنند. در این مورد خاص به تک‌تک شهروندان گفته شد: آرمانی را انتخاب کنید که با آن همدلی دارید و سپس سازمانی را بیابید که به این آرمان اختصاص دارد. اگر چنین سازمانی وجود ندارد، آن را بسازید!
۳-نخستین گام برای اصلاح این وضعیت این است که بپذیریم تاریخ به دست ما ساخته می‌شود و آزادی خود، نوعی ارزش است و نه نتیجه نوعی فرآیند. گاهی برای تایید این ارزش باید دست به اقدامات مخاطره‌آمیز زد. نباید به مفهوم سرنوشت تن داد. اینکه گفته می‌شود مردم فلان کشور صدها سال است در نظام خودکامه زیسته و به همین علت نمی‌توانند دمکراسی داشته باشند درست نیست، مهم انتخاب مردم است، مردم روسیه و اوکراین سال‌های سال در یک نظام زیسته‌اند اما انتخاب مردم اوکراین و مبارزه برای تحقق انتخابشان است که اکنون جهان را به تحسین واداشته است.
بله، «باید انتخاب کرد، سازمان یافت، و برای آن انتخاب مبارزه کرد»! این‌ها مهم‌ترین درس‌های جنگ اوکراین است که اکنون در بالاترین نهادهای آموزشی جهان به آن اذعان می‌شود، واقعیت‌هایی که تا همین ۶۰ روز پیش باور به آنها در جهان غرب یک تابو بود. واقعیت‌ها و ارزشهایی که ۴۰سال است مردم ایران با وجود آنها و سازمان پیشتاز مجاهدین، توانسته‌اند شعله مقاومت را برافروخته نگه دارند!
با احترام-آریا
سه‌شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۱
شبکه خبری بگونه 