به نام خداوند جان و خرد
روز یکشنبه ۲۳ مرداد ۱۴۰۱ اداره اطلاعات درکانالی که خودشان درتلگرام برای زندانیان سیاسی وبقول اداره اطلاعات زندانیان امنیتی بیانیه ۱۴ درمشهد راه اندازی کرده اند درجواب نامه ۵ مردادمن درشبکه های مجازی نوشته اند صدیقه مالکی فرد حدود۶۰ بار باهمسرش آقای سیدهاشم خواستار ملاقات داشته….
۱- همسرم آقای هاشم خواستار به چه جرمی در زندان شما ستمکاران اسیر است که من باید در زندان با ایشان ملاقات داشته باشم !؟ همسرم و دوستانش گفته اند آقای خامنه ای وضعیت کشور خیلی خراب است… اگر می توانید درست کنید، اگر نمی توانید محترمانه حکومت را به مردم واگذار کنید … که این گفته طبق اصل ۲۷ قانون اساسی نه تنها جرم نیست بلکه وظیفه و امر به معروف است…
۲- همسرم از تمام رذایلی که گریبانگیر خیلی از شما دولتمردان است بدور است. بزرگترین مزیتی که برهمه شما دارد صداقت درستی، آزادیخواهی و تمام صفات نیک و اندیشه برتر و پیش بینی وضع مملکت است که سالهاست هشدارمی دهد ولی متاسفانه گوش شنوایی نیست ولی زندان های طویل المدت به درازای ظلمی که براین عزیزان رفته وقل وزنجیر هست.
۳_ آقای هاشم خواستاراز۲۰ مرداد ۱۳۹۸ تاامروز 1099روز شده که در دست شما از خدا بیخبران اسیر است ۱۸۵ روز
درزندان انفرادی اطلاعات بوده و بقیه تا امروز در زندان وکیل آبادمشهد که به تعبیر خود زندانیان زندان وکیل آباد جهنم روی زمین است بدون یک روز مرخصی در مورد ملاقات، من گفته ام درمحیط زندان ۲بار من و فرزندانم با همسرم ملاقات حضوری داشتیم و از ملاقات کابینی اصلا صحبت نکردم. اولین ملاقات حضوری اواخر بهمن ۹۸ و دومی تیر۱۴۰۱ و ۵۶ نوبت ملاقات کابینی طبق لیستی از ملاقاتی که شما در کانال تلگرام گذاشتید .ملاقات کابینی هفته ای یک روز است که باید تا امروز حدود ۱۵۷ ملاقات کابینی می داشتیم ملاقات حضوری را که اصلا ما در این مدت متوجه نشدیم که هرچند روز باید ملاقات حضوری داشته باشیم چون کسی جواب درستی به مانمی دهد. طبق گفته خانواده زندانیان غیر سیاسی هر ماه یاهر۴۰ روز باید یک ملاقات داشته باشیم که می شود حدود۲۸ تا ۳۶روز، و درمجموع باید ۱۸۵ تا۱۹۳روز ملاقات می داشتیم که شما ۵۸ ملاقات به مادادید.
۴- هرزندانی به محض ورود به زندان یک کارت تلفن باید داشته باشد که شما این حق را از عزیزان ما دریغ کردید و پول کارت تلفن را از آنها می گیرید و کارت را در دست خود نگه می دارید و هر زمان دو مامور کنترل تلفن باشند (یکنفر روبروی زندانی می نشیند و نقطه به نقطه تلفن زندانی را کنترل می کند و یکنفر صحبتهای اعضای خانواده زندانی را)، علاوه بر اینکه قبل از تلفن زندانی را توجیه می کنید که چه بگوید و چه نگوید، و بارها تلفن را قطع می کنید که عزیزان ما تا چند روز عطای تلفن زدن را به لقای شما می بخشند و سهم هر خانواده ۲تا۳ دقیقه می شود (سهم هر ۳نفر ازیک خانواده) هرچند همین مقدار وقت هم زیاد است چون وقتی می بینم کنترل تلفن دست شماست حرف زدن هم یادمان می رود ایکاش طوری کنترل می کردید که مامتوجه نمی شدیم.
صدیقه مالکی فرد۲۳ مرداد۱۴۰۱