کن بلک ول سفیر سابق آمریکا در کمیسیون حقوقبشر سازمان ملل روز دوشنبه اول اسفند ۱۴۰۱ در مقالهیی در تاونهال با عنوان خطرات آلترناتیوهای جعلی و توهم «سلطنت جمهوری» در ایران نوشت: شش ماه گذشته شاهد یک خیزش مردمی گسترده در ایران بوده است که نشانگر پایانی غیرقابل انکار برای حکومت تئوکراسی ظالمانهای است که چهار دهه بر کشور حاکم بوده است.
با این حال، در بحبوحه استمرار اعتراضات، پدیدهیی نگرانکننده ظاهر شده است که در آن افراد غیرفعالی تا قبل از این بهدنبال معرفی خود بهعنوان صدای مردم ایران هستند. این شخصیتها، مرتبط با دیکتاتوری مخلوع سابق، یا قبلاً با جناح بهاصطلاح اصلاحطلب استبداد حاکم، یا افراد مشهور داخل یا خارج از ایران، اعتراف کردهاند که رژیم در نهایت از درون فرو خواهد پاشید.
چنین برخوردی، چالش مهمی برای تلاش برای تغییر دموکراتیک معنادار ایجاد میکند و میتواند مانع از پیشرفت قیام سراسری شود که رژیم قرونوسطایی را تا هسته خودش متزلزل کرده است.
ادعای اخیر رضا پهلوی مبنی بر تلاش برای سلطنت جمهوری بسیار مضحک است، بهویژه با توجه به انزجار عمیق مردم ایران از خاندان پهلوی.
دعوت اخیر رضا پهلوی و امثال او به تریبون کنفرانس امنیتی مونیخ (MSC) هدیهای به رژیم ایران ارائه کرد که حامیان اعتراضات مردم ایران قصد بازگرداندن سلطنت را دارند و MSC تداوم استبداد و فساد، نشانههای سلطنت پدر رضا در ایران را تأیید میکند.
همچنین، سخنان مسیح علینژاد، روزنامهنگاری که تا سال۲۰۰۹ از جناح بهاصطلاح اصلاحطلب رژیم برای تضعیف مجاهدین خلق که بیش از چهار دهه است علیه رژیم مبارزه میکند، حمایت میکرد. انتقاد از قانونگذاران آمریکایی و اروپایی بهدلیل حمایت از این گروه، یک موهبت سیاسی برای رژیم بود و پوچ بودن دعوت آنها برای اتحاد را آشکار کرد.
جامعه جهانی باید از مردم ایران در تلاش برای تغییر سیاسی حمایت کند. این امر مستلزم بهرسمیت شناختن گروههای دموکراتیک ایرانی، مانند شورای ملی مقاومت ایران (NCRI) است که معتبرترین و برجستهترین این سازمان هاست. مریم رجوی، رئیسجمهور منتخب شورای ملی مقاومت، از یک طرح ده مادهای جامع برای آینده ایران رونمایی کرده است که بر انتخابات آزاد، حق رأی همگانی، برابری جنسیتی، جدایی دین از دولت، پایان دادن به مجازات اعدام و ایران غیرهستهیی تأکید دارد.
در نهایت، آینده ایران در دستان مردم ایران است. آنها شجاعت و پایداری باور نکردنی را در مبارزه مداوم خود برای تغییر سیاسی نشان دادهاند. جامعه بینالمللی باید در کنار آنها بایستد و از تلاشهای آنها برای ساختن آیندهای دموکراتیک و مرفه برای کشورشان حمایت کند. تنها در این صورت است که مردم ایران میتوانند پتانسیل کامل تاریخ و فرهنگ غنی خود را درک کنند و به پیشرفت و ثبات منطقه خاورمیانه کمک کنند.
.