تاونهال روز شنبه ۱۹فروردین در مطلبی به قلم استراون استیونسون نوشت: آیا قیام جاری در ایران که اکنون در هفتمین ماه خود قرار دارد، شکافهای آشکار در رژیم تئوکراتیک را آشکار کرده است؟ علی خامنهای، رهبر سالخورده و دچار توهم روزافزون در خطاب نوروزی خود خطاب به ملت، تأکید کرد که اولویت اصلی رژیم دینسالار مبارزه با تورم است… . رهبران غربی نباید به خود اجازه گول خوردن را بدهند.
موضع خامنهای بهعنوان یک میانجی جدید صلح بینالمللی هیچ اعتباری ندارد. اعتبار فقط بر اساس اعتماد ساخته میشود و خامنهای بارها و بارها نشان داده است که نمیتوان به او اعتماد کرد. بهخوبی شناخته شده است که او از توافق هستهیی عمیقاً ناقص باراک اوباما بهعنوان پوششی برای ادامه ساخت مخفیانه سلاح هستهیی خود استفاده کرد. بهعنوان رهبر، او دستور سیاست تیراندازی به کشتن را صادر کرده است که منجر به کشته شدن هزاران معترض شده است. او با سرپوش گذاشتن بر قتلعام ۳۰۰۰۰زندانی سیاسی در سال۱۹۸۸ که اکثراً از حامیان جنبش اصلی اپوزیسیون دموکراتیک مجاهدین خلق (مجاهدین خلق) بودند، سرپوش گذاشته است.
اقتصاد ایران در حال سقوط شدید است. تورم به میزان ۴۳.۴درصد و نرخ ارزش آوری پایین پول ایران در کنار تحریمهای سخت غربی، باعث شده که کشور به وضعیت نزدیک به بحرانی برسد. به خصوص قیمت مواد غذایی در سال گذشته با افزایش ۱۲۵درصدی گوشت، ۲۵۰درصدی پیاز، ۸۲درصدی تخم مرغ و ۷۸درصدی برای برنج، افزایش قابل توجهی داشتهاند.
تعداد کارکنان فعال ایران ۲۶میلیون نفر است که حداقل ۱۰میلیون نفر از آنها قبل از شیوع ویروس کرونا بیکار بودند. بیکاری در بین جوانان نیز با درصد ۴۰درصد نگرانکننده است. حداقل ۶۰درصد جمعیت ایران در فقر زندگی میکنند و نمیتوانند به نیازهای روزمره خود برسند.
همراه با فساد خصمانه و جنگافروزی منطقهای، جای تعجب نیست که کشوری که دومین ذخایر بزرگ گاز و چهارمین ذخایر بزرگ نفت خام جهان را دارد، اکنون با فروپاشی اقتصادی مواجه است. ایران، بهرغم فرهنگ غنی، متمدن و باز خود که زمانی غنی، متمدن و باز بود، به یک منحوس بینالمللی تبدیل شده است، رژیم فاشیست مذهبی آن به نقض حقوقبشر و صدور ترور محکوم شده است، در حالی که ۸۵ میلیون شهروند محاصره شده آن برای تأمین غذای خانوادههای خود مبارزه میکنند.
اکنون، اعتراضات سراسری که از شهریورماه گذشته آغاز شد، از شهرهای اصلی به روستاها و روستاها کشیده شده است و طبقات کارگر فقیر را با کارگران متوسط درآمدی که شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» و «مرگ بر خامنهای» سر میدهند، متحد کرده است. بهوضوح بیانگر تقاضای رو به رشد برای تغییر رژیم است. خامنهای در مواجهه با سرنگونی قریبالوقوع دیکتاتوریاش، آشکارا وحشتزده است…